Ξεκίνημα

Μόλις είχα επιστρέψει από τις καλοκαιρινές μου διακοπές και ξενέρωσα. Όπως όλοι μας άλλωστε. Θα μας περίμενε άλλη μια χρονιά στη σχολή, τη δουλειά.
Αλλά, όπως όλοι ξέρετε, φέτος τα πράγματα με τις σχολές ήταν μπάχαλο. Κι έτσι είχα άπλετο χρόνο στη διάθεσή μου.
Ένα βράδυ λοιπόν που χάζευα στο νετ, ξάφνου, άνοιξα το word κι άρχισα να πληκτρολογώ. Έτσι απλά. Σε μια ώρα είχα ήδη γράψει 20 σελίδες.
Όσο ήμουν διακοπές, ένα βράδυ, περιμένοντας να περάσει η ώρα για την καθιερωμένη έξοδο στο κλασσικό μας στέκι, ατένιζα το σκοτεινό πέλαγος και σκεφτόμουν.
"Βρε λες;"
"Αφού με παρακινούν να το προσπαθήσω"
"Λένε ότι γράφω ωραίες ιστορίες"
"Μην γίνεσαι μαλάκας, κάντο ρε"
Και μετά θυμήθηκα μια συζήτηση που είχα με έναν καλό μου φίλο, σχετικά με ιδέες για βιβλία. Την συζήτηση την είχαμε κάνει πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, αφού διάβασε μερικές αναρτήσεις στο μπλογκ μου και του εξομολογήθηκα ότι αρκετοί με προτρέπουν να προσπαθήσω να γράψω ένα βιβλίο.
Μετά από εκείνο το βράδυ, ερχόμαστε στο βράδυ που άρχισα να πληκτρολογώ. Αρχικά ήμουν διστακτικός, όμως εδώ που τα λέμε, μια απόφαση είναι. Αν γουστάρεις κάτι, κάντο.
Αυτό ήταν.
Εκείνο το βράδυ, μετά από μια ώρα, το παράτησα και βγήκα στη βεράντα να ανάψω τσιγάρο. Μετά από πέντε λεπτά, με το τσιγάρο να τελειώνει, αναρωτήθηκα.
"Τι κάνεις ρε; Άντε συνέχισε να γράφεις. Θα σου φύγει η έμπνευση"
Και συνέχισα. Άλλες 2 ώρες, άλλες 40 σελίδες.
Ναι, έγραφα μια ιστορία που είχα στο μυαλό μου, με βάση εκείνη τη σύντομη συζήτηση με εκείνον τον φίλο μου.
Η ώρα ήταν πέντε το πρωί και το μυαλό μου άδειασε. Έκανα ένα τελευταίο τσιγάρο και έδωσα ραντεβού με το πληκτρολόγιο για την επόμενη.
Το ένα δεύτερο της ιστορίας είχε ήδη γραφτεί. Και συνεχίζουμε...